W każdym roku okresu 2003-2014 indeks małych spółek (sWIG80) zachowywał się lepiej w styczniu od indeksu dużych spółek (WIG20). Na tym właśnie m.in. polega efekt małych spółek. W związku z powyższym warto zwrócić uwagę na wykres indeksu sWIG80.

Podstawowy wniosek wynikający z analizy tego wykresu (moim oczywiście zdaniem) brzmi następująco: w przypadku dojścia od dołu do poziomu 12 716,76 pkt. doszłoby do wybicia z nietypowej formacji podwójnego dna.

Typowa formacja podwójnego dna charakteryzuje się tym, że dołki w formacji kształtują się na poziomie identycznym, bądź prawie identycznym. Natomiast w przypadku nietypowej formacji podwójnego dna kształtują się one na poziomie zupełnie odmiennym.

W tym roku po raz pierwszy zapoznałem się z książkami Thomasa Bulkowskiego. W książce ,, Podstawy spekulacji. Ewolucja gracza giełdowego” (Wydawnictwo Linia, 2014) na str.114 opisuje on pojęcie tak zwanego brzydkiego podwójnego dna.

Przez owo brzydkie podwójne dno rozumie on taki przypadek formacji podwójnego dna w którym drugi dołek położony jest wyżej od dołka pierwszego o co najmniej 5 %. Sformułowanie ,,co najmniej 5 %” dosłownie rzecz biorąc oznacza, że może być to także 10,2 %, 230,7 % albo powiedzmy 345,8 %.

W toku dalszych rozważań analitycznych będą się zresztą w tego typu przypadkach posługiwał pojęciem nietypowego podwójnego dna.

Sławomir Kłusek,9 stycznia 2015 roku